ΣΑΒΒΑΤΙΑΤΙΚΑ ΧΟΥΧΟΥΛΙΑΣΜΑΤΑ

Αν για κάποιον λόγο αγαπάω τον χειμώνα, είναι γι᾽αυτά τα κρύα Σαββατόβραδα. Παλιότερα, πριν κάνω οικογένεια, αμφιταλαντευόμουν ανάμεσα σε μία βραδινή έξοδο ή στο να μείνω σπίτι βλέποντας παλιές αγαπημένες ταινίες. Ευτυχώς, σήμερα, σταμάτησα να διχάζομαι. 

Σάββατο βράδυ, λοιπόν, και από αυτά τα βράδια με την καθαρή, ψυχρή ατμόσφαιρα, με τον αέρα να μετακινεί τα σύννεφα προσφέροντάς μας ειδυλλιακές εικόνες. Και τι κάνεις; Ανοίγεις τις κουρτίνες του σαλονιού, για να μη χάσεις αυτήν την όμορφη θέα, και μια ιδέα στροβιλίζεται στο μυαλό σου. Ξεκινάς να την υλοποιείς, πριν επιστρέψουν σπίτι. Απομακρύνεις από το σαλόνι το τραπέζι και στρώνεις όσες κουβέρτες διαθέτεις, στο πάτωμα. Γεμίζεις το χώρο μαξιλάρια και βιβλία, σβήνεις τα φώτα και αφήνεις μονάχα ένα μικρό φωτιστικό. Είναι ώρα για χουχούλιασμα... Μόλις μπαίνουν σπίτι, πας να πεις: "Είχα μια ιδ....", και πριν καλά καλά τελειώσεις ακούς "Μαμά είμαι μέσα, βάλε πυζάμες να ξαπλώσουμε!" Και δώσ᾽του αγκαλιές, και δώσ᾽του φιλιά, διακόπτωντας συνέχεια την ανάγνωση των παραμυθιών από ενθουσιασμό. Και, κάπου κάπου, ακούς έναν βαθύ αναστεναγμό που μαρτυρεί την ευτυχία και την πληρότητα που αισθάνεται το μικράκι σου.

Και κάπως έτσι, αποκοιμιούνται μέσα σε μια στοίβα από παπλώματα και κουβέρτες, από γλυκόλογα και παραμυθένιες εικόνες και μένετε εσείς να κοιτιέστε, ο ένας απ᾽την μία άκρη, ο άλλος απ᾽την άλλη, συγκατανεύοντας πως αυτή είναι η απόλυτη ευτυχία. Και δε θέλεις πολλά για να αγγίξεις την ευτυχία, παρά μόνο ένα ζεστό πάπλωμα και λίγα αστέρια στον ουρανό, που θα σου ψιθυρίσουν πως η μαγεία υπάρχει... Κρύβεται στις ψυχές μας. Καληνύχτα!